“ઠાકુર કહિન”

“ઠાકુર કહિન”
ટૂંકી વાર્તા લેખક: રાજુ કોટક

બિહારના કટિહાર જિલ્લાના પરગણાના એક નાનકડા કસબા પિપરામાં ગાઢ અંધકાર પાથરતો રાત્રિનો ઓછાયો, ક્યાંક ઝાડ પરથી રેલાતા ઘુવડનાં કર્કશ અવાજો ને શિયાળવાની ચીસો વાતાવરણને વધુ ઘેઘુર બનાવે છે. ગામના મુખ્ય આગેવાનની હરોળમાં જેમનુ નામ લેવાય છે એવા ઠાકુર બદ્રિપ્રસાદના ઘરમાં આછાપ્રકાશની ઝાંયમાં એક ગંભિર મહોલ ધીમે ધીમે ઊગ્ર રૂપ ધારણ કરી રહ્યો છે. કડક,સત્તાવાહી અવાજના માલિક ઠાકુર બદ્રિપ્રસાદનો પડ્યો બોલ ઝિલવા નાનામોટા સહુ ટેવાયેલાં છે

ત્યારે ગામની કોળી કોમની બાઇ ભાગી… ઠાકુરના વેણનો અનાદર કરવા જાય છે ત્યાં બદ્રિપ્રસાદનો ગુસ્સો આસમાને પહોંચે છે,

હાથમાં ની સીસમની વોકિંગ સ્ટિક ભાગી સામે ધરતાં ગુસ્સામાં લાલચોળ ઠાકુર અત્યાર સુધી રોકી રાખેલ મર્યાદા ઓળંગતા, “ ઓય….કમજાત, તોહરી હિંમત કૈસન હુવી હમાર બાત ટાલન કી?”

“ સસુરિ…ઈહ કામ કરન વાસ્તે હમ તોકા તોહરી ઔકાત કે તહેન રકમ દેવે..મુફતમેં નહિં કરવાલ….”

ભાગી હાથ જોડીને દયામણા ચહેરે આજીજી કરવાનું ચાલુ રાખે છે.

“માલિક મોરિ કોઈ ઓકાત નાહિ કી મય સરકાર કા હુકમ ટાલુ, ઈહ તો માલકિન કા ફરમાન હોવે.”

ઠાકુર હવે હાથમાંની લાકડી પછાડતો ઠકુરાઇનના કક્ષ તરફ ઝડપભેર આગળ વધતાં, બબડે છે.

“ઈકા કબહિ સે……… હરસાલ પેટમેં લૌંડીયા પાલત હૈ ઔર કમબખત ફરમાન કરન લગહિ!”

ઠાકુર એની પત્નિના પલંગ પર લાકડી પછાડતાં, “ એય…..ઠકુરાઈન…સુન લે ગૌરસે હમ તોકા લોંડીયા જનને કા વાસ્તે નહિ બિહાયો સમજી…..”

એક મોટી ગાળ આપતાં, “માદર….. હરસાલ પેટ ચઢાકર…. બચ્ચિયાં નિકાલેગી તો ઉકા લાલન-પાલન, દહેજ કા લાગાન કૌન……. તેરા બાપ ભરી!!”

પછી ભાગી તરફ ફરતાં ગુસ્સામાં, “ઓય…. ભાગી ઊઠાઈ લે લૌંડીયા…ઔર ટકરા દે સામણી દિવારપેં….. ખતમ કર કિસ્સા…. નાહિ તો તોહાર કિસ્સા ખતમ હુઈ જાવેત”

દાયણ ભાગી માલકિનની સામે દયામણી નજરે જોઇ રહે છે.

હવે ઠકુરાઈન, હમણાં જ દાયણ ભાગીના હાથે તાજી જન્મેલી, દિકરીના આડે હાથ રાખતાં ચોધાર આંસુએ રડતાં ઠાકુરને વિનંતિ કરે છે.
“ઠાકુર… હમકા માફ કરી, કિ ઇહ બાર હ્હો બિટિયા… હુવી, પર ઇહમેં મેરે અકેલે કા દોષ ના રહે. આપકા ભી….”

આ સાંભળી આગબબુલા થતો ઠાકુર જોર થી ઠકુરાઈનના હાથ પર લાકડી ફટકારે છે.
“કુતિયા….. અબહ મેરી મર્દાનગી કો લલકારે, તેરી માં કી……. કમજાત……”

કહી ઠકુરાઈનના પેટ પર જોરથી લાત મારતાં કણસતી ઠકુરાઈન….જમીન પર પટકાય છે.

પછી એક મિનિટનો પણ વિચાર કર્યા વિના બદ્રિપ્રસાદ……માસુમ બાળકી ને ઉઠાવી સામેની દિવાર પર પટકે છે.

ઠકુરાઇન અને ભાગીના મોં એ થી ચિત્કાર નિકળે છે. લોહિના ખબોચિયાંમાં તરફડ્તી માસુમિયત દુનિયામાં આવતાં પહેલાં જ પ્રાણ છોડે છે.

ઠાકુરના ચહેરા પર ક્રોધ…આતંક અને ખોફ મિશ્રિત ભાવ સ્પષ્ટ વર્તાય છે.

ઠાકુર ઝડપભેર ભાગીને વાળથી ખેંચી, “ દેખ….દાયન, ઇહ કામ કા કોનો પતા ના ચલે….. નાહિ તો તુ અચ્છી તરા સે સમ્જે હૈ તોકા કા હાલ હોહિ….ચલ લૌંડીયા કો ઠિકાને લગહિ.
લેખક: રાજુ કોટક

મિત્રો,

આજે (૨૩.૦૬.૨૦૧૩)ગુજરાત સમાચાર રવિપુર્તિના 8 માં પાના પર પ્રસિધ્ધ થયેલ લેખ “ બિહારમાં દાયણો કતલખાના ની ગરજ સારે છે” મારા અસ્તિત્વને હચમચાવી ગયો! જેનાથી પ્રેરિત થઈ હું ટૂંકી વાર્તા લખી બેઠો.
અહી મને એક પ્રશ્ન થાય છે કે બિહાર- નિરક્ષરતા, રૂઢિવાદ, દહેજપ્રથા જેવા અનેક દુષણોથી ખદબદતો પ્રદેશ છે. (જે આપને આ લેખ વંચવા થી પ્રતિત થશે.) તો ભિખારી દેશ ના શાષકો કયા મોંઢે, એક વિકાસશિલ પ્રદેશ ના શાષકનો વિરોધ કરતાં હશે??!! એ જ સમજતું નથી. આવો કોઈ વિરોધ કરતાં પહેલાં આવા શાષકોએ જેનો વિરોધ કરવાનો છે એના એટ્લીસ્ટ સમકક્ષ તો બનવું જ જોઈએ.